O.W.L

 

اول راهنمایی بودم که قسمت پنجم هری پاتر اکران شد. اون موقع‌ها ای‌دی‌اس‌ال نداشتیم و باید منتظر می‌شدم تا کسی فیلم رو دانلود کنه و برام بفرسته. فیلم جمعه شب ساعت یازده به دستم رسید. نمی‌تونستم تماشاش کنم چون همه می‌خواستن بخوابن و فیلم روی سی‌دی بود و باید با کامپیوتر باز می‌شد. ناچار شدم بخوابم. صبح فرداش تا ظهر کلاس زبان داشتم و هیچ چیز، حتی هری پاتر نمی‌تونست وادارم کنه که یک جلسه از کلاسم رو بپیچونم. رفتم کلاس و حتی یادم مونده که یک ربعی دیر رسیده بودم و معلمم داشت درس می‌داد و سوییشرت بنفش تنش بود. رسیدم خونه و ناهارم رو خوردم و بالاخره تونستم فیلم رو کامل ببینم. اون قدر از فیلم خوشم اومده بود که تمام فیلم رو کانورت کردم به فرمت mp4. هر‌چیزی که توی گوشیم داشتم رو خالی کردم و فیلم رو به زور ریختم توش. تا روز شنبه که برم مدرسه اون قدر فیلم رو توی گوشی دو اینچی‌ام دوباره و دوباره دیده بودم که حفظ شده بودم: 

"You have been told that a certain wizard is at large once again. 

This. is. a. Lie."

 

پ.ن: توی تگ snapshots لحظه‌هایی رو می‌نویسم که به یاد می‌آرم. لحظه‌هایی که می‌دونم تا آخر عمرم فراموش‌شون نخواهم کرد. بعضی‌هاشون چندان مثبت نیستن. بعضی‌هاشون اما لحظه‌هایی هستن که توی بدترین شرایط می‌تونن واقعه‌ای باشن که برای ساختن پاترونوس بهش احتیاجه.