آخرین تصویر‌هایی که از دنیای "نرمال" به خاطرم مونده، تصویر سفر روز تولدمه، رفتن به باشگاهه بعد از یک ماه آسیب‌دیدگی پام، رفتن خونه‌ی دوستمه، بیرون غذا خوردنه، رفتن به آموزشگاهه ودر انتها یه سر دانشگاه رفتن که از همون روز و زدن ماسک توی مترو همه‌چیز تغییر کرد.
آخرین تصویر‌های شما از دنیای "نرمال" قبل از کرونا چیه؟
مورد پررنگ توی ذهنم که نماد دنیای قبل کروناست،سوز و سرمای منتظر اتوبوس موندن توی صبحه..
منم تازه شروع کرده بودم برم باشگاه :)) یک بار عزمم رو جزم کردم که کائنات این‌طوری پاسخ داد :))
و این که استاد متابولیسممون، یک فردی خیلی پیر بود که خیلی چرت می‌گفت واقعا سر کلاس، و من هی فکر می‌کردم من واقعا نمی‌تونم چنین چیزی رو برای پنج ماه تحمل کنم.
و این که لحظه‌شماری می‌کردم که دوباره هوای تهران توی بهار رو ببینم و کلی جا از تهران رو ببینم. که قسمت نشد دیگه.
خیلی هم دوست داشتم موزه‌ی نگارستان رو دوباره ببینم. پارسال دیده بودم، ولی به قدری قشنگ بود که دوست داشتم دوباره ببینمش.
آخرین تصویرم یه حسینیه‌ی شلوغ پر از دانشجو تو مشهده که یه تعدادی‌شون تازه از پای صندوق رای تو حرم برگشتن و کم‌کم خبر مردن دو نفر تو قم بهشون می‌رسه و در حالی که تو گروه‌های کوچیک دارن با هم حرف می‌زنن، وسایل‌شون رو برای برگشتن به تهران جمع می‌کنن.