Thirty seconds to Mars
شنبه, ۱۶ دی ۱۳۹۶، ۰۹:۱۸ ب.ظ
دلم می خواد که یه پناهگاه زیرزمینی داشته باشم. برم توش و چراغ ها رو خاموش کنم. صدای بمب هایی که اون بالا پرتاب می شه رو بشنوم و تنها کاری که انجام بدم انتظار باشه.
بعد از اینکه مخمصه تموم شد بیام بیرون و ببینم همه چیز تموم شده...
+کاش حداقل یه کم وقت بود برای قوی نبودن. مشکل اینجاست که هیچ جوره نمیشه رها بود...
- ۹۶/۱۰/۱۶