ریاضی!

اولین باری که ریاضی به نظرم جادویی اومد پنجم دبستان بودم. اسم تراختنبرگ رو شنیدم و مادرم رو مجبور کردم بره انقلاب و برام کتابش رو بگیره. روش سریع تراختنبرگ در حساب. تراختنبرگ تو زندان نازی ها روش سریع حساب ذهنی رو ابداع کرد. کتاب رو کامل نخوندم ولی هنوز هم که هنوزه برای ضرب 11 و 12 از روش تراختنبرگ استفاده می کنم. 

اولین باری که ذهن زیبا رو دیدم شب یکی از امتحان های ترم اولم بود. احتمال می دم که اون موقع راهنمایی بودم. مجذوبش شده بودم از همه بیشتر دلم می خواست مسئله هام رو روی پنجره حل کنم.

دو سه شب پیش توی جاده Imitation Game رو دیدم. استفاده شون از تئوری احتمالات رو دوست داشتم. عاشق کریستوفر شدم و همونطور که داشتم فیلم رو می دیدم یه دست کشیدم به لپ تاپم و بهش گفتم: می بینی؟ داری تاریخچه ی خودت و هم نسل هات رو به عینه تماشا می کنی.

قبلا ها فکر می کردم ریاضی جادویی نیست. اما الان که بیشتر از هر زمان دیگه ای باهاش سر و کار دارم، کم کم دارم به این نتیجه می رسم که ریاضی می تونه جادویی ترین چیز باشه تو دنیا. حتی جادویی تر از حلقه ی یگانه...