The Story Of Film:Alice Guy Blache

پروژه‌ی جدیدی برای خودم تعریف کرده‌ام. آشنایی با تاریخ سینما. اندک فیلم‌هایی که سال گذشته دیدم کم کم دارند مرا عاشق سینما و فیلم می‌کنند. قبل‌تر‌ها نمی‌توانستم سینما را دوست داشته باشم. فکر می‌کردم دیدن تصاویر متحرک می‌تواند چارچوبی برای داستان بسازد که خارج شدن از آن به سادگیِ خارج شدن از چارچوب دنیای کتاب‌ها و داستان‌ها نیست. فکر می‌کردم آن‌چه که در فیلم‌ها می‌بینم همان است و نمی‌توان بعد دیگری به ماجرا نسبت داد.

مشکل نوع نگاهم به سینما و فیلم، داستان فرض کردن کل قضیه بود. فکر می‌کردم که باید بتوان مثل رمان‌ها در شخصیت‌ها غرق شد و هزاران هزار داستان و روایت مضاف بر خط داستانی اصلی برایشان نوشت. هنوز هم همین فکر را می‌کنم. آزادیِ عمل در داستان‌گویی و تجربه‌ی ماجراهای جدید در رمان‌ها را بیشتر و راحت‌تر می‌دانم. اما بعد آزادی بخش سینما جنبه‌های بصری ماجرا و امکان استفاده از ترکیب هنرمندانه‌ای از ادبیات و عکاسی و موسیقی است. تغییر رنگ نور در یک صحنه می‌تواند تمام احساسات صحنه را دگرگون کند. و یا حرکت دوربین و نوع قرار گرفتن آن می تواند سرنوشت شخصیتی را از نو بنویسد.

بعد از جست‌و ‌جو‌هایم برای پیدا کردن کتابی مناسب، The Story Of Film را پیدا کردم. رسالت کتاب بیان داستان سینما از زمان رسیدن قطار¹ به ایستگاه تا عصر حاضر است. بهترین ویژگی کتاب از نظر من پرداختن به سینمای تمام جهان و بر شمردن مهم‌ترین فیلم‌ها در طول تاریخ وجود سینماست.

تا الان فصل اول کتاب را خوانده‌ام. زمان ظهور دوربین‌های فیلمبرداری و پروژکتورها و توجه فراوان به ابعاد فنی قضیه. کتاب از اولین کارگردانان تاریخ سینما صحبت می‌کند. از برادران Lumiere تا George Melies، G.A Smith و Alice Guy Blache. فیلم‌هایی که این کارگردانان ساخته‌اند را در یوتیوب دیدم و بیشتر از همه فیلم‌های Guy Blache توجهم را به خود جلب کرد. 

اولین مواجهه‌ی Guy Blache با سینما در شرکت Léon Gaumont اتفاق افتاد. شرکتی که او در ابتدا به عنوان منشی کارش را در آن جا آغاز کرد. تمرکز شرکت بر روی فیلم و دوربین‌های فیلم‌برداری بود. در سال 1894، دعوت‌نامه‌ای برای اکران یکی از فیلم‌های برادران لومیر برای اعضای شرکت  Gaumont و طبیعتا Guy Blache ارسال شد. در این اکران خصوصی صحنه‌ای از خارج شدن کارگران از کارخانه‌ی لومیر بعد از یک روز کاری نمایش داده شد.² 

این فیلم و بسیاری از فیلم‌های ساخته شده در آن زمان صحنه‌هایی عادی از زندگی روزمره را به نمایش می‌گذاشتند. Guy Blache که به دلیل کتابفروشی پدرش از کودکی با کتاب‌ها و داستان‌ها بزرگ شده بود از تصاویر تکراری قطارها و خیابان‌ها خسته شد و ایده‌ی ساخت یک فیلم با روایتی مشخص را در سر داشت. در سال 1896، فیلم  La Fée aux Choux (پری کلم‌ها) را کارگردانی کرد. فیلم، داستان زوجی را روایت می‌کند که می‌خواهند بچه‌دار شوند و برای بچه‌دار شدن به سراغ پری کلم‌ها می‌روند تا بتوانند فرزند خود را انتخاب کنند. این روایت به افسانه‌ای فرانسوی/اروپایی بر می‌گردد که در آن پسران در بوته‌های کلم و دختران در بوته‎‌های گل رز متولد می‌شوند. فیلمِ اصلی، امروزه در دسترس نیست. اما Blache Guy دو نسخه‌ی دیگر از این روایت در سال‌های 1900 و 1902 ساخته که امروزه قابل مشاهده است. La Fée aux Choux را می‌توان اولین فیلم روایی تاریخ سینما برشمرد.

Guy Blache، از طریق کمپانی  Gaumont با همسرش آشنا شد و در سال 1907 به عنوان فرستاده‌ی کمپانی به امریکا رفت. در آمریکا توانست کمپانی فیلم‌سازی Solax را تاسیس کند و علاوه بر اولین زن کارگردان، اولین زن موسس یک شرکت سینمایی هم لقب گرفت. در طول بیش از 28 سال فعالیتش در سینما توانست کارگردانی، نویسندگی و تهیه‌کنندگی 700 فیلم را در کارنامه‌ی خود داشته باشد. 

در زمان جنگ جهانی اول و ظهور هالیوود در آمریکا  Guy Blache به کالیفرنیا نقل مکان کرد تا بتواند فعالیت حرفه‌ای خود را در آن جا ادامه دهد. اما با ورشکستگی ناشی از تجاری شدن صنعت سینما محبور شد تمام اموال کمپانی خود را به حراج بگذارد و پس از مشکلات خانوادگی و جدایی از همسرش به فرانسه بازگردد.

نام Guy Blache در بسیاری از کتاب‌های تاریخ سینما به چشم نمی‌خورد. فیلم‌های ساخته شده توسط او را در بسیاری از موارد به توزیع‌کنندگان و یا دستیارانش نسبت داده‌اند. Guy Blache که از این موضوع ناراحت بود، مشغول نوشتن اتوبیوگرافی خود می‌شود و در طول زمان حیاتش موفق به یافتن ناشری برای چاپ کتاب نمی‌شود.

آتش گرفتن انبارها و بی‌توجهی در نگه‌داری از فیلم‌های او باعث شده که بسیاری از فیلم‌های ساخته شده توسط او امروزه در دسترس نباشند. در سال 1996 مستند The Lost Garden: The Life and Cinema of Alice Guy-Blaché درباره‌ی زندگی و کارهای این کارگردان ساخته شده است.