برای داوید ویا، بویان، اینیستا، ژاوی پویول و دیگران

هزار سال پیش گفته بودم رفتن گواردیولا رو باور نکرده ام. یا مرگ تیتو رو. از اون موقع ده قرن گذشته و زندگیم صد برابر عوض شده. خودم عوض شدم. آدمای دوروبرم عوض شدن. یکی از دوستام رو از دست دادم. آهنگای MP3 پلیرم رو پاک کردم. خواننده های جدیدی پیدا کردم و کتاب های جدیدی. شروع کردم به فیلم دیدن و مجبور شده ام هر روز از مترو استفاده کنم. بارسلونا 5 به 1 الکلاسیکوی امشب رو برده و من هنوز نمی تونم رفتن گواردیولا رو باور کنم. یا مرگ تیتو رو. هنوز هم که هنوزه یه چیزی سر جای خودش نیست. نمی دونم چی.